دومین روز در مسیر برگشت به خانه با درخواست پسرم مترو را انتخاب کردیم. مثل روزهای گذشته از شلوغی و ازدحام خبری نبود. کنار هم روی صندلی نشستیم. شخص دیگری در بغل‌دستی ما نشست. گوشی بغل‌دستی زنگ خورد. با صدای بلند شروع به صحبت کرد. راستش به‌قدری بلند از دعوا و مسائل خانوادگی خود صحبت می‌کرد، که پسر من هم کلافه شده بود. صدای او کل فضا را فراگرفته بود، که ناگهان فردی اعتراض کرد و گفت: فرهنگ استفاده از گوشی در اماکن عمومی را بلد نیستید؟
برگشتم خانه و کار را شروع کردم، حالا درک بهتری از ترکیب واژه «فر» به معنای ادب، دانش، علم، معرفت و آداب و رسوم و همچنین واژه «هنگ» که از ریشه ثنگ اوستایی به معنای کشیدن و فرهیختن بود به دست آورده بودم. فرهنگ عمومی معنا و مفهوم گسترده‌ای دارد، فرهنگ دربرگیرنده آداب، رسوم، عقاید ملی و مذهبی، هنر، قوانین و اخلاقیات است، که کل جامعه آن را می‌پذیرند. رشد اجتماعی یا عقب‌افتادگی اجتماعی ریشه در فرهنگ عمومی آن جامعه دارد. در آخر باید بگویم: آینده یک ملت از نظر سیاسی، اقتصادی، مذهبی در نوع فرهنگ عمومی پذیرفته‌شده توسط آن ملت بستگی دارد. پس بدون مطالعه و تحقیق هر رفتار و عقیده‌ای را به عنوان فرهنگ نپذیریم. روز فرهنگ عمومی مبارک!